بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین نحمده ونستعینه ونستغفره نومن به ونتوکل علیه ونستجیربه ونعوذ بالله من شرور انفسنا وسیئات اعمالنا
ونصلی ونسلم علی جمیع الانبیا والمرسلین والشهدا والصدیقین سیما خاتمهم وافضلهم سیدنا ومولانا ابی القاسم المصطفی محمد صلی الله علیه وآله وعلی أهل بیته الطیبین الطاهرین المعصومین المکرمین لاسیما بقیه الله فی الارضین روحی وارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه.
اما بعد اوصیکم و اوصی نفسی بتقوی الله واتباع امره ونهیه.
درسخن جایگزینی خطبه اول مایلم چون هفته قبل شرحی از دعای پرمحتوای روز دهم ماه مبارک رمضان را باهم مرور کنیم وان شا الله الرحمن بهره لازم را ببریم.
معصوم علیه السلام دراین دعا یکی از مباحث مهم کلامی واعتقادی رامطرح فرمودند که امروز جامعه ما به شدت باکمبود آن روبه رواست وبه آن نیازمنداست
«اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُتَوَکِّلِینَ عَلَیْکَ وَ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْفَائِزِینَ لَدَیْکَ وَ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ إِلَیْکَ بِإِحْسَانِکَ یَا غَایَهَ الطَّالِبِین»
«خدایا در این روز مرا از متوکلان به درگاهت جعل کن (قرار بده) و از کامروایان حضرتت قرار بده؛ و از مقربان درگاهت جعل کن؛ به احسانت اى نهایتِ خواست و همت جویندگان»
جایگاه توکل یا وکالت دادن به خدا در زندگی اجتماعی و در سیاست و چارهاندیشی ما کجاست؟
نقیصهی مهم دانش مدیریت غربی (علم سیاست) در این است که بعد از چارهاندیشی، جایی برای توکل، مشیت الهی و تقدیر نمیبیند.
سیّاس کسی است که تصمیم و تدبیر خوبی زده باشد و آن را به نحو احسن اجرا نماید.
زمانی میتوانیم بگوییم تصمیم خوبی اندیشیده شده که در ماهیت آن به ایمان و یقین رسیده باشیم. اما حتی در همین حین، باید نگاهمان به مشیت الهی باشد؛ آنچه خدا بخواهد، همان میشودکه(العبد یدبروالرب یقدر)
«اللَّهِ یَهْدِی بِهِ مَنْ یَشاءُ»، «تُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ» و…
گرچه خواست و مشیت الهی، هرگز تفننی و بیحساب نیست، اما در هر شرایطی، به جایی خواهیم رسید که هرچه تدبیر و تصمیم کنیم، کاری از ما ساخته نیست؛ چطور مشیت و خواست الهی در دانش مدیریت، نادیده انگاشته میشود؟
اما هر تصمیم خوب، که به ایمان و یقین رسیده و بر مشیت الهی نیز چشم دوخته باشد، در حد تصمیم نباید بماند؛ جایی که دیگر مصمم بر تصمیم خود شدهایم، نیاز به تدبیر نیکو داریم. تمام تلاش خود را میکنیم و از حداکثر ظرفیت خود و تجربهی بشری نیز بهره میبریم تا بهترین تدبیر را زده باشیم؛ اما در همین حین، باید بدانیم تدبیراحسن زمانیست که تمام قد به خدا وکالت داده باشیم:
تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست… راهرو گر صد هنر دارد، توکل بایدش… (حافظ)
زمانی که با ایمان به تصمیم خود و منوط به مشیت الهی، مصمم شده و به بهترین کیفیت نیز تدبیر کردیم و به خدا هم وکالت دادیم، سپس موعد اجرای آن به نحو احسن است. اجرای احسن، عمل صالح ما است که در مقابل عمل مفسد قرار دارد؛ عمل صالحی که آن نیز محدود به تقدیر الهیست؛ تا چه مقدر ما باشد.«إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ»
شبهای قدر که مقدرات امت اسلامی در آن تدبیر و ثبت میشود، در قلب ماه رمضان جای دارد. چطور میتوانیم از لحظات به این مهمی و مقدراتی که در آن ثبت و ضبط میشود در زندگی اجتماعی و در سیاستورزی برای جامعه بیتوجه بمانیم؟ ما حتی اگر بهترین سیاستمدار هم باشیم، برخلاف مقدرات و مشیت الهی و آنچه وکالت آن باخداست، نمیتوانیم عمل کنیم؛ دستمان کوتاه است…
در نظر گرفتن این معیارها در ساختار علم مدیریت و سیاست، سیاست دینی ما را ممکن میسازد؛ در غیر این صورت، به جای تکیه بر خدا، به سخن گفتن با کدخدا فخر میکنیم و سیاستی پیاده میکنیم که حل تمامی مشکلات یک جامعهی هشتاد میلیونی را منوط به مشیت کدخدا در رفع تحریمها میدانست، پس با توکل به تضمین بودن امضای کری پا به میدان مذاکره نهاد؛ نه تصمیم درستی بود و نه تدبیر خوبی بر آن زده شد و نه حتی اجرای آن کم عیب و نقص بود.
بیاییم در ماه رمضان، افتخار تکیه بر مشیت الهی و توکل را برای خود رقم بزنیم تا در شبهای قدر، رقم خوردن بهترین تقدیرها برای خود و امت اسلامی را شاهد باشیم.
آخردعواناالحمد رب العالمین
سبحان رب العزه عمایصفون
وسلام علی المرسلین
والعاقبه لاهل التقوی والیقین.
والسلام علیکم وعلی جمیع عباد الله الصالحین ورحمه الله و برکاته.
نهاد مقدس وقرارگاه فرهنگی نمازجمعه شهر دارالعباده بهمن.
3ادریبهشت 1400ه-ش
10رمضان الشریف1442ه-ق
خادم الولایه وخادمکم صفری دستانی
دیدگاهتان را بنویسید