خطبه های نمازجمعه بیست ویکم دیماه1403 شهربهمن
نماز عبادی سیاسی جمعه این هفته شهر بهمن به امامت حجت الاسلام و المسلمین دکتر سبحانی نیا امام جمعه بهمن درمصلی نمازجمعه برگزارشد
خطبه اول
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله علی بول و بتول بان کل غنیمت و فضل و کاشف کل عظیم وعزل احمد علی عواطف کلمه و سوابق نعمه و من بی او باد و سعدیه غریبا. هادی و اتوکلاو علیه کافیا الناس. اشهد ان محمد صلی الله علیه وآله عبده و رسوله، ارسلهو الفاظ امر و انحا عذر و تقدیم نذاره. اسی یکم عبادالله و نفسی به تقلا
خودم و شما سروران برادران و خواهران نمازگزار را به مهم‌ترین دستگیره و حبل متصل بین خدا و بندگانش یعنی تقوای الهی توصیه می‌نمایم. ان‌شاءالله خداوند ما را از کسانی قرار بده که جز متقین و جز محبوبان خدا که “ان الله یحب المتقین” است، باشیم.
در ماه رحمت، ماه با عظمت رجب، ماه توبه، ماه استغفار، ماه استفاده از این فرصت بخشش و بندگی، ماهی که عزیزان، لحظه به لحظه‌اش یعنی ثانیه به ثانیه‌اش با هیچ چیزی قابل قیمت نیست. یعنی نمی‌شه گفت یک ساعت ماه رجب با چی قابل قیاس است؟ اصلا به تعبیر وجود نازنین حضرت، قیمت نداره. البته عمر انسان هم یه چیزی هست که قیمتی براش قرار ندادن چون هر چیزی قابل جبرانه و تنها چیزی که دیگه برنمی‌گرده عمر و زمانه.
جناب سان از اصحاب پیامبر و اولش غلامی بوده که محضر پیامبر اومده و به درجات بالایی رسیده. انسان قال کنه و نبی مقبره. من و عده‌ای در خدمت وجود نازنین حضرت و یک قبرستانی رد می‌شدیم و خفن دیدیم. عزیزان به لحاظ فقهی و اعتقادی می‌گن فعل پیامبر، عمل پیامبر، سکوت پیامبر چه امام دلیل است، حجت است. فلذا وقتی می‌گن آقا مثل امام این کارو انجام داده یعنی شما هم انجام بدین. امام اینجا وایساد شما هم باید توقف کنید. امام حرکت کرد، یعنی شما هم باید حرکت کنید. این یعنی فعل امام و قول امام و حرکت امام دلالت بر انجام و وجوب است.
پیامبر وایساد، بعد رفت جلوتر چند قدمی سقف دوباره وایساد، دوباره رفت. این چند لحظه رفت و برگشت. من به حضرت گفتم، یا رسول الله پدر و مادرم فدات چرا این کارو انجام دادی؟ فرمودند ما و کوفه که بین ها الا الغور، دیدم حضرت گریه شدیدی کرد و من هم گریه کردم. وقتی گریه حضرت تموم شد، گفت سان، این نکته توجه کنید عزیزان ها الاغ معذب فی قبور هم. این قبرهایی که می‌بینی، من از بینشون رد شدم، این‌ها در حال عذاب بودند، دیدم دارن عذاب می‌بینن. پیامبر معصوم مثل ما نیست، به تعبیر امیرالمومنین که بین و کنار قبرها وایساد، صدا زد یا اهل القبه یا اهل ترب یا اهل دیلم، شب صدا زد و اونا جواب دادن. معصوم اینجوریه، معصوم براش زمان و مکان معنایی نداره. معصوم احاطه کلی بر زمان و مکان داره. بنابراین گفت اینا در حال عذاب در قبرهاشون هستن. سمعت امینم، دیدم دارند ناله می‌کنند، می‌گن یا رسول الله دست ما را بگیر. در روایت داریم که به برکت امام، به برکت نبی، به برکت عالم، به برکت صالح، به برکت شهید، به برکت انسان متقی، در یک قبرستان عذاب برداشته می‌شه.
در تاریخ و داستان‌های مختلف آمده است که با دفن بدن یک انسان متقی در یک قبرستان، به مدت یک هفته عذاب از آن قبرستان برداشته شده است. این‌ها عظمت دارند و ارزشمند هستند. می‌گوید صدای ناله‌های این‌ها را شنیدم و دلم سوخت. پیامبر رحمت نمی‌تواند بی‌توجه باشد. نمی‌تواند. مگر رحمت نکردم و دعوت الله خف فهم از خدا خواستم؟ خدا دعای معصوم را، مخصوصاً معصومی مثل اشرف مخلوقات عالم، محمد (ص)، مستجاب می‌کند. خدا هم پذیرفت و عذاب را از این‌ها برداشت.
پیامبر (ص) گفت که چرا خدا این کار را انجام می‌دهد به ما ربطی ندارد. خدا دوست دارد. خدا دوست دارد با یک رکعت نماز، کسی را به بهشت ببرد. کسی دعوا دارد؟ خدا دوست دارد با یک “الحمدلله” کسی را به بهشت ببرد. خداست، دست خودش است. فرمود سان ولو سام حلی ایام رجب و خاموشی‌ها، ما عبوسی عبور عبورم سوان. اگر این‌ها در ماه رجب یک روز حداقل روزه می‌گرفتند.
حالا روزه گرفتن به معنای فقط نخوردن و نیاشامیدن نیست. سوم یعنی نگهداری. اگر این‌ها حرمت ماه رجب را نگه می‌داشتند، توجه به خدا داشتند و گناه نمی‌کردند و حالا اگر روز هم روزه می‌گرفتند، دچار عذاب در قبر نمی‌شدند. دیدید که یک روز روزه گرفتن در ماه رجب و استغفار و توبه چگونه اثر دارد؟ پیامبر (ص) فرمود که هر مسلمانی، زنی یا مردی، یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد، امان از عذاب قبر خواهد داشت. فرصت ماه رجب را تا می‌توانی ای که دستت می‌رسد، کاری بکن. هر چه می‌توانی. حتی اگر چند ساعت از ماه رجب را به ذکر گفتن بگذاری، ارزش دارد.
ما نمی‌شنویم، اما در آستانه ولادت با سعادت امام جواد (ع) و حضرت علی اصغر (ع)، یک نکته در مورد این مولود با برکت عرض کنم. امام جواد (ع) از مادری مؤمن و متدین متولد شده است. نکته زیبایی که شاید خیلی از ماها دقت نکرده‌ایم یا به ذهنمان نرسیده است، این است که تعداد زیادی از مادران ائمه عرب نیستند. بعضی‌ها دارند با این فرهنگ عرب و عجم بر سر دین می‌زنند. امام سجاد (ع) مادرش ایرانی است. دین زمان و مکان، قوم و قبیله نمی‌شناسد. دین الهی و پرستش الهی برای همه است.
امام سجاد مادرش شهربانو ایرانی است. حالا دختر کیست اختلاف دارد که بعضی‌ها گفتند دختر یزدگرد سوم است. مادر امام کاظم (ع) عرب نیست؛ حمیده خاتون که از شمال آفریقا است.
مادر امام رضا نجمه نیز آفریقایی است و از اسم آن مشخص است. مادر امام جواد که در آستانه شب میلاد با سعادت جواد الائمه هستیم، سبیکه، خیزران، ریحانه و اسامی دیگری دارد. او نیز عرب نیست و گفته می‌شود که مسیحی بوده و سپس مسلمان شده است. او نوه قبیله ماریه قبطیه، همسر پیامبر (ص)، است و اهل مصر است. او نیز عرب نیست.
مادر امام هادی، سمانه مغربی، نیز عرب نیست. همچنین مادر امام عسکری که به اسم سلیل و سوسن نیز معروف است و مادر وجود نازنین حضرت بقیه الله الاعظم روحی له الفدا نیز از روم و جزو مسیحیان بوده است.
تاریخ ولادت امام جواد (ع) متفاوت است. برخی می‌گویند در نیمه ماه رمضان بوده و برخی دیگر می‌گویند در ماهی دیگر، اما مشهورترین تاریخ ولادت ایشان در ماه رجب است که در زیارت این عزیزان نیز آمده است: “اللهم انسلک بال مولدین فی رجب”. خدایا، شما را به مولدین در ماه رجب قسم می‌دهیم: محمد بن علی و پسرش امام هادی. بنابراین، طبق این سند، ولادت امام جواد (ع) در ماه رجب مستندتر و مورد تایید فقها است.
در مورد عظمت این شخصیت بزرگوار، یکی دو جمله از اهل سنت علمای اهل سنه مانند محمد بن طلحه شافعی آورده شده است که می‌گوید: “امکان صغیر سن فهو کبیر القدر”. اگرچه این آقا سن کمی داشت و در سن پایین به امامت رسید، اما منزلت بالا و عظمت و شرافت بسیاری داشت. نامش در بین مردم و در میان عرب و عجم بالا بود.
ابن حجر هیثمی می‌گوید که دلیل انتخاب او به دامادی توسط مامون به دلیل همین هوش و علم و ذکاوت و شجاعت بالای امام بوده است. پدر بزرگوارش امام رضا (ع) نیز گفته‌اند که این مولود برکت بسیاری دارد. در میان شیعیان هیچ بچه‌ای با برکت‌تر از این پسر به دنیا نیامده است.
برکت امام جواد (ع) به این معناست که در زمان خودش و نسبت به زمان خودش بسیار با برکت بوده است. همه ائمه برکت دارند ولی او در دوران کودکی به امامت رسید و در مسائل علمی، فقهی، اعتقادی و کلامی بسیار برجسته بود. علمای زمان در مقابل او نمی‌توانستند عرض اندام کنند. این همان برکتی است که حضرت عیسی (ع) گفت: “وجعلنی مبارک”. خدا همان برکت را به امام جواد (ع) هم داده است.
برکت امام جواد (ع) به معنای اینکه او بابل مراد هم در امور دنیایی و هم در امور معنوی است، بسیار زود جواب می‌دهد چون نماینده جود خداست.
اگر خدا را بخواهیم به درک شخصی معنا کنیم، در شخصیت وجود نازنین حضرت جواد الائمه خلاصه می‌شود. بنابراین، ایشان برای مشکلات جسمی، گرفتاری‌های دنیوی و گرفتاری‌های روحی و روانی کمک می‌کند. محمد بن میمون نامی است که از درد چشم اذیت می‌شد. او به خدمت امام رضا (ع) رسید و گفت: “یابن رسول الله اذیت می‌شم، کمک کنید.” حضرت نامه‌ای نوشت یا او را معرفی کرد و گفت: “برو خدمت پسرم امام جواد.” او در آن زمان سه چهار سال بیشتر نداشت. محمد بن میمون دچار تردید شد و فکر کرد چرا امام رضا این کار را انجام داد. امام رضا با این کارش می‌خواست به محمد بن میمون بفهماند که در سلسله امامت، سن و سال مطرح نیست؛ علم خدا مطرح است و جهل و انتساب توسط خدا صورت می‌گیرد. همچنین خواست زمینه‌سازی کند تا اصحابش حواسشان جمع باشد.
چون امام رضا (ع) در چهل و هفت یا چهل و هشت سالگی صاحب فرزند شده بود، به حضرت نیش زبان می‌زدند که نسلش تمام شده، پس امام بعد از او کیست. خدا به امام رضا این بشارت داد که با یک مولود بابرکت چشمانش روشن می‌شود. بنابراین حضرت دستی کشید و چشم محمد بن میمون بینا شد. او فهمید که امام بعد از امام رضا، امام جواد است.
محمد بن سهل قمی، اهل قم و خاندان بزرگی بودند. او از شیعیان با ایمانی ثابت‌قدم در راه اهل بیت بود. او به مدینه رفت و به مکه برای حج. رسم این بود که وقتی به مکه می‌رفتند، اگر امام مکه بود، خدمتش می‌رسیدند و اگر در سال دیگری بود، به مدینه می‌رفتند. او به مدینه رفت و در ذهنش داشت که از حضرت تبرکی بخواهد. برخلاف نادانان وهابی که از قرآن و حدیث و عقل سر در نمی‌آورند، او به تبرک باور داشت.
وقتی خدمت حضرت رسید و جلسه شلوغ بود، او جرات نکرد درخواست تبرکی بکند. امام کسی است که زمان برای او معنایی ندارد. او مدیریت زمان می‌کند. او به اذن خدا کار می‌کند. خورشید و ماه، ستاره و آسمان و زمین به برکت امام کار می‌کنند. در اطراف مدینه یکی از پشت سر صدا زد: “محمد بن سهل قمی کیه؟” گفتم: “منم.” گفت: “آقا این هدیه را برایت فرستاده.” باز کردم و دیدم پیراهن آقا است.
این از برکات وجود نازنین امام جواد است. یک برکت خاصی از امام جواد داریم که حرز امام جواد است. ما حرزهای مختلفی از ائمه داریم ولی معتبرترین حرز، حرز امام جواد است. این حرز برای وسوسه‌های شیطانی، مشکلات، گرفتاری‌ها، شر شیاطین، خواب‌های پریشان و سلامتی جسمی بسیار ارزشمند است. این حرز یادگار امام جواد است و باید همیشه آن را با خود داشته باشید و بخوانید. ان‌شاءالله این یادگار زیبا را داشته باشیم و از برکاتش بهره‌مند شویم.
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿١﴾ اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿٢﴾ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿٣﴾ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿۴﴾
خطبه دوم
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و لااقل تقوا و یقین و الجن الموحدین و نار لم الدین اللهم صل علی محمد و آل محمد وعلی امیرالمومنین علی بن ابی طالب و فاطمه الزهرا و الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنه و علی بن الحسین و محمد بن علی و جعفر بن محمد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمد بن علی و الحسن بن علی و الحجه قائم عجل الله تعالی فرجه
در آستانه ولادت با سعادت مولود کعبه، امیرالمومنین علی (ع) هستیم. شاید یک جمله در طول تاریخ می‌توان گفت و شیعه به آن می‌نازد: تنها مولود خانه خدا، امیرالمومنین است. همین و بس. هر کاری کردند که این خاطره را محو کنند، این اثر کعبه جا ماند. مولود کعبه بسیار عجیب است. کعبه‌ی قرآن مهربیتی لله کفین تا نود خانه خدا جای رکوع و سجود و پاکی و اینا هست. چه جور می‌شود که یک شخصیتی مثل امیرالمومنین در خانه خدا متولد شود؟ شاید معنایش این باشد که خدا دارد می‌گوید: “من اعلی و علی هستم” و تو علی هستی، اسم تو علی است و باید در خانه من متولد شوی.
پیامبر فرمود: “نوشتم الناس علی علی بن ابی طالب”. اگر مردم دور علی جمع می‌شدند، دنیا این‌طور نمی‌شد. برادرکشی نبود، مسلمان‌کشی نبود، غاصبان نبودند. مسیر را آن‌هایی که عوض کردند، علی را کنار زدند. نفرین بر آن، نفرین بر آسمان خلافت و ولایت.
در این دوران، شاه ملعون، جرثومه خباثت و ظلم و تاریکی و بدبختی از این کشور رفت. دیو چو بیرون رود، فرشته درآید. بیوه ظلم و ستم رفت و فرشته علم و روحانیت و انسانیت در بهمن وارد شده است.
رحلت حضرت زینب کبری (س) را داریم و ان‌شاءالله در ولادت امیرالمومنین باید سنگ تمام بگذاریم. یاد عقیله بنی هاشم، یادگار کربلا
بحث اعتکاف را داریم.خواهش می‌کنم یکی دو نکته عرض کنم. عزیزان، از دست ندهید این فرصت را، حج کوچک است. آن‌هایی که توان دارید. کار اصلی اینجاست. برادران، کار اصلی آن دنیاست و آخرت خیران و ابر و کی دنیا هزار سالم گم کنی باید بری. دنیا باید تمام بشود. دنیا را باید کنار بگذاری برای قیامت. صرف کن، کار کن.
این سه روز را اگر توان داری، بیا بنشین. فرصت خلوت با خداست. بنابراین حضرت فرمود: “من تک ایمان و احتساب قفله ما تقدم من”. کسی که این سه روز را برای خدا دقت کند، بعضی‌ها از خانه فرار نکنند. حالا سه روز توی مسجد بنشینیم و بخوابیم؟ نه خواهران و برادران. اعتکاف یعنی خلوت با خدا. اعتکاف یعنی لحظه به لحظه استفاده بندگی. اعتکاف یعنی نماز خواندن، روزه گرفتن، قرآن خواندن، ذکر گفتن.
لذا تذکر می‌دهم برادران و خواهرانی که در اعتکاف حضور پیدا می‌کنند حق یکدیگر را قصد نکنید. مزاحمت ایجاد نکنید. این زمان را از دست ندهید، استفاده کنید. و برادرانی که توان اعتکاف ندارند کمک کنند. اگر کسی نمی‌تواند اعتکاف برود ولی توان دارد دو سه نفر را به جای خود بفرستد، فرق ندارد. “و ماتقدم لنفسک من خیره تجدد”. پس در خیر باز استفاده کنیم. همه کمک کنند. حضرت رضا (ع) فرمود: “اگر کسی یک نفر را افطار دهد، گویا صد و بیست و چهار هزار پیامبر افطار کرده”. خیلی ارزش دارد مخصوصا این ایام. رعایت ادب و احترام اعتکاف را داشته باشید. قانونی که گذاشته شده این است. عزیزان نشسته‌اند، جلسه گرفته‌اند و به نتیجه رسیده‌اند.
خدایا به این ماه رحمت، به این شب ولادت، فرج امام زمان را تعجیل بفرما. روح اموات از این مجالس بهره‌مند بگردان. خدایا همه چشم انتظاران به این مجالس، لباس عافیت بپوشان. خدایا دشمنان انسانیت، اسلام، تشیع، خاصه آمریکا و دوستانش را خوار و ذلیل بگردان. خدایا مسلمین را نصرت عنایت فرما. خدایا خدمت‌گزاران به دین و تشیع و نظام رهبری معظم را موید و منصور بدار. خدایا عمر ما را به سعادت الشهدا ختم به خیر بفرما.
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿١﴾ اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿٢﴾ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿٣﴾ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿۴﴾
صدق الله علی و العظیم والسلام علیکم ورحمت الله وبرکاته
خُطَب الجُمُعَه فی المدینه بهمن فی ۲۱ دیماه ۱۴۰۳**
**الصلاه الجمعه العبادیّه والسیاسیه فی هذا الأسبوع فی مدینه بهمن أُقِیمَت بإمامه حجه الإسلام والمسلمین الدکتور سبحانی نیا إمام الجمعه فی المصلى صلاه الجمعه.**
**الخطبه الأولى**
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله على بول و بتول بان کل غنیمت و فضل و کاشف کل عظیم وعزل احمد علی عواطف کلمه و سوابق نعمه و من بی او باد و سعدیه غریبا. هادی و اتوکلاو علیه کافیا الناس. أشهد أن محمد صلی الله علیه وآله عبده و رسوله، أرسلهو الفاظ أمر و انحا عذر و تقدیم نذاره. اسی یکم عبادالله و نفسی به تقلا
أوصی نفسی وإیاکم أیها الإخوه والأخوات المصلین بتقوى الله، وهی أمسک الأیدی وأوثق الحبال بین الله وعباده. إن شاء الله یجعلنا الله من المتقین والمحبوبین عنده الذین قال فیهم: “إن الله یحب المتقین”.
فی شهر الرحمه، شهر رجب العظیم، شهر التوبه، شهر الاستغفار، شهر الاستفاده من هذه الفرصه للمغفره والعباده، الشهر الذی یا أعزاء، کل لحظه فیه تعنی کل ثانیه فیه لا تُقدَّر بثمن. یعنی لا یمکن أن نقول ساعه من شهر رجب یمکن أن تُقارن بأی شیء؟ حقًا، کما قال الوجود النورانی للرسول، لیس لها ثمن. بالطبع، عمر الإنسان أیضًا شیء لا یوجد له ثمن لأن کل شیء یمکن تعویضه إلا العمر والزمن الذی لا یعود.
جناب سان من أصحاب النبی وأول الأمر کان غلامًا فی حضره النبی ووصل إلى درجات عالیه. قال الناس نبی مقبره. أنا وعده أشخاص فی خدمه الوجود النورانی للنبی وکنا نمر بمقبره ورأینا شیئًا رهیبًا. أعزاء فقهیًا وعقائدیًا یقولون فعل النبی، عمل النبی، سکون النبی، حجته دلیل، فلذا عندما یقولون السید مثل الإمام قام بهذا العمل یعنی یجب علیکم أیضًا القیام به. الإمام وقف هنا، یجب علیکم الوقوف. الإمام تحرک، یعنی یجب علیکم التحرک. هذا یعنی فعل الإمام وقول الإمام وحرکه الإمام تدل على وجوب الفعل.
النبی وقف، ثم مشى خطوات قلیله ثم وقف مره أخرى، ثم ذهب. هذه اللحظات القلیله من الذهاب والإیاب. قلت للنبی، یا رسول الله، فدتک أبی وأمی لماذا فعلت ذلک؟ قال: نحن وکوفه بین ها إلا الغور، ورأیت النبی یبکی بشده وبکیت معه. عندما انتهى بکاء النبی، قال: سان، انتبه یا أعزاء ها الأغ معذب فی قبور هم. هذه القبور التی تراها، لقد مررت بها، وهم فی عذاب. رأیت أنهم یعذبون. النبی معصوم لیس مثلنا، کما قال أمیر المؤمنین الذی وقف بین القبور ونادى: یا أهل القبور یا أهل التربه یا أهل الدیلم، نادى فی اللیل وأجابوه. المعصوم هکذا، المعصوم لیس لدیه معنًى للزمان والمکان. المعصوم یمتلک شمولًا کاملاً للزمان والمکان. لذا قال: هؤلاء فی عذاب فی قبورهم. سمعت الأمینم، رأیتهم یصرخون ویقولون: یا رسول الله، خذ بأیدینا. فی الروایه لدینا أنه ببرکه الإمام، ببرکه النبی، ببرکه العالم، ببرکه الصالح، ببرکه الشهید، ببرکه الإنسان التقی، یرفع العذاب فی مقبره.
فی التاریخ والقصص المختلفه، ورد أنه عند دفن جسد شخص تقی فی مقبره، یُرفع العذاب عن تلک المقبره لمده أسبوع. هؤلاء الأشخاص یمتلکون عظمه وقیمه کبیره. قال: سمعت صوت أنینهم وتألمت. النبی الرحمه لا یمکن أن یکون غیر مهتم. لا یمکن. لم أطلب الرحمه ودعوت الله لفهم؟ الله یستجیب دعاء المعصوم، خاصه معصوم مثل أشرف مخلوقات العالم، محمد (ص). الله قبل الدعاء ورفع العذاب عنهم.
النبی (ص) قال إنه لماذا یقوم الله بهذا الأمر لیس من شأننا. الله یحب. الله یحب أن یأخذ شخصًا إلى الجنه برکعه واحده. من لدیه خلاف؟ الله یحب أن یأخذ شخصًا إلى الجنه بقول “الحمدلله”. الله، هذا أمره. قال سان ولو سام حلی أیام رجب، وکتمانهم، ما عبوسی عبور عبورم سوان. إذا کانوا یصومون یومًا واحدًا فی شهر رجب.
الآن، الصیام لیس فقط بمعنى الامتناع عن الأکل والشرب. الصوم یعنی الحفظ. إذا کانوا یحفظون حرمه شهر رجب، وکانوا ینتبهون إلى الله ولم یرتکبوا المعاصی، وإذا کانوا یصومون خلال النهار، لم یکونوا لیتعرضوا للعذاب فی القبر. رأیتم کیف یؤثر صیام یوم واحد فی شهر رجب والاستغفار والتوبه؟ قال النبی (ص) أن کل مسلم، رجل أو امرأه، إذا صام یومًا واحدًا من شهر رجب، سیکون آمناً من عذاب القبر. استغلوا فرصه شهر رجب قدر ما تستطیعون. کل ما تستطیع. حتى لو قضیت ساعات قلیله من شهر رجب فی الذکر، فهذا ذو قیمه.
نحن لا نسمع، ولکن فی مناسبات ولاده الإمام الجواد (ع) وحضره علی الأصغر (ع)، أرید أن أشیر إلى نقطه حول هذا الولید المبارک. الإمام الجواد (ع) وُلِدَ لأم مؤمنه ومتدینه. النقطه الجمیله التی قد یکون الکثیر منا لم ینتبه لها أو لم تخطر ببالنا، هی أن عددًا کبیرًا من أمهات الأئمه لیسوا عربًا. البعض یتجادل حول هذا الموضوع بین الثقافه العربیه والعجمیه. الإمام السجاد (ع) والدته إیرانیه. الدین لا یعرف زمانًا ولا مکانًا ولا قومًا ولا قبیله. الدین الإلهی والعباده الإلهیه للجمیع.
الإمام السجاد والدته شهربانو إیرانیه. الآن، هناک اختلاف حول مَن هی ابنه مَن، بعضهم قال إنها ابنه یزدگرد الثالث. والده الإمام الکاظم (ع) لیست عربیه، حمیده خاتون من شمال أفریقیا.
والده الإمام الرضا نجمه أیضًا أفریقیه واسمها یوضح ذلک. والده الإمام الجواد، الذی نحن فی مناسبه میلاده المبارک، سبکیه، خیزران، ریحانه وأسماء أخرى. هی أیضًا لیست عربیه ویقال إنها کانت مسیحیه ثم أسلمت. هی حفیده قبیله ماریه القبطیه، زوجه النبی (ص)، وهی من مصر. هی أیضًا لیست عربیه.
والده الإمام الهادی، سمانه المغربیه، أیضًا لیست عربیه. وکذلک والده الإمام العسکری، المعروفه بأسماء سلیل وسوسن، ووالده وجود النورانی حضره بقیه الله الأعظم، روح الله الفداء، هی أیضًا لیست عربیه ومن الروم وضمن المسیحیین.
**تاریخ ولاده الإمام الجواد (ع) تختلف. البعض یقول إنه وُلِد فی منتصف شهر رمضان، والبعض الآخر یقول إنه فی شهر آخر، ولکن التاریخ الأشهر هو فی شهر رجب الذی جاء فی زیاره هؤلاء الأعزاء: “اللهم انسلک بال مولدین فی رجب”. اللهم، نخاطبک بحق المولودین فی شهر رجب: محمد بن علی وابنه الإمام الهادی. بناءً على هذا السند، یعتبر ولاده الإمام الجواد (ع) فی شهر رجب هی الأکثر تأکیدًا وموافقه من الفقهاء.**
**فیما یتعلق بعظمه هذه الشخصیه العظیمه، هناک جمله أو جملتین من علماء أهل السنه مثل محمد بن طلحه شافعی الذی یقول: “امکان صغیر سن فهو کبیر القدر”. على الرغم من أن هذا السید کان صغیر السن وبلغ الإمامه فی سن مبکر، إلا أنه کان له منزله عظیمه وشرف کبیر. کان اسمه معروفًا بین الناس وبین العرب والعجم.**
**ابن حجر هیتمی یقول أن السبب فی اختیاره لیصبح صهر المأمون یعود إلى ذکائه وعلمه وشجاعته العالیه. والده الإمام رضا (ع) قال أیضًا أن هذا المولود یحمل برکات کثیره. بین الشیعه، لم یولد أی طفل أکثر برکه من هذا الفتى.**
**برکه الإمام الجواد (ع) تعنی أنه فی زمانه وبالنسبه لزمانه کان ملیئًا بالبرکه. جمیع الأئمه مبارکون، لکنه بلغ الإمامه فی سن الطفوله وکان بارزًا فی الأمور العلمیه والفقهیه والعقائدیه والکلامیه. لم یستطع علماء زمانه أن ینافسوه. هذه هی البرکه التی قال عنها النبی عیسى (ع): “وجعلنی مبارکًا”. الله منح نفس البرکه للإمام الجواد (ع).**
**برکه الإمام الجواد (ع) تعنی أنه مصدر الراحه فی الأمور الدنیویه والروحانیه، ویستجیب بسرعه لأنه ممثل جود الله. إذا أردنا أن نترجم الله إلى فهم شخصی، فإنه یتجلى فی شخصیه الإمام الجواد (ع). وبالتالی، هو یساعد فی المشاکل الجسدیه والعوائق الدنیویه والروحانیه.**
**محمد بن میمون، کان یعانی من ألم فی عینه. ذهب إلى خدمه الإمام رضا (ع) وقال: “یَا بنَ رسول الله، أنا متألم، ساعدنی”. النبی کتب له خطابًا أو عرفه وقال: “اذهب إلى ابنی الإمام الجواد”. فی ذلک الوقت، کان الجواد فی سن ثلاث أو أربع سنوات. شعر محمد بن میمون بالشک وتساءل لماذا فعل الإمام رضا هذا. الإمام رضا أراد بهذا العمل أن یفهم محمد بن میمون أن فی سلسله الإمامه، العمر لیس هو المهم؛ العلم الإلهی هو المهم. أراد أیضًا أن یجهز أصحابه لفهم ذلک.**
**لأن الإمام رضا (ع) أنجب فی سن السابعه والأربعین أو الثامنه والأربعین، کان یواجه انتقادات بأن نسله قد انتهى، فمن هو الإمام بعده. الله أعطى البشرى للإمام رضا بولاده طفل مبارک یجلب النور إلى عینیه. الإمام مسح یده على عین محمد بن میمون وصار یرى. فهم محمد بن میمون أن الإمام بعد الإمام رضا هو الإمام الجواد.**
**محمد بن سهل قمی، من قُم وعائله کبیره. کان شیعیًا مخلصًا لآل البیت. ذهب إلى المدینه وذهب إلى مکه للحج. کانت العاده أنه عندما یذهبون إلى مکه، إذا کان الإمام موجودًا فی مکه، یزورونه، وإذا لم یکن موجودًا فی السنه، یذهبون إلى المدینه. ذهب إلى المدینه وکان فی ذهنه أن یطلب تبرکًا من الإمام. على عکس الجهله الوهابیه الذین لا یفهمون القرآن والحدیث والعقل، کان یؤمن بالتبرک.**
ترجمه‌ی این بخش از خطبه به زبان عربی به این صورت است:
**عندما وصل إلى خدمه الإمام وکانت الجلسه مزدحمه، لم یجرؤ على طلب التبرک. الإمام هو شخص لا یعنی له الزمن شیئًا. هو یدیر الزمن. یعمل بإذن الله. الشمس والقمر، النجوم والسماء والأرض تعمل ببرکه الإمام. فی ضواحی المدینه، صاح أحدهم من الخلف: “من هو محمد بن سهل القمی؟” قلت: “أنا.” قال: “السید أرسل لک هذه الهدیه.” فتحت الهدیه ورأیت أنها قمیص السید.**
**هذا من برکات الوجود النورانی للإمام الجواد. لدینا برکه خاصه من الإمام الجواد وهی حرز الإمام الجواد. لدینا أحراز مختلفه من الأئمه، لکن أصدق وأهم حرز هو حرز الإمام الجواد. هذا الحرز ذو قیمه کبیره للتخلص من الوساوس الشیطانیه، المشاکل، المعضلات، شر الشیاطین، الأحلام المزعجه، والصحه الجسدیه. هذا الحرز هو ذکرى من الإمام الجواد ویجب أن نحمله دائمًا معنا ونقرأه. إن شاء الله یکون لدینا هذه الذکرى الجمیله ونستفید من برکاتها.**
**أعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿١﴾ اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿٢﴾ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿٣﴾ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿۴﴾**
**الخطبه الثانیه**
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله رب العالمین ولاقل تقوى ویقین والجن الموحدین ونار لم الدین اللهم صل على محمد وآل محمد وعلى أمیر المؤمنین علی بن أبی طالب وفاطمه الزهراء والحسن والحسین سیدا شباب أهل الجنه وعلی بن الحسین ومحمد بن علی وجعفر بن محمد وموسى بن جعفر وعلی بن موسى ومحمد بن علی والحسن بن علی والحجه القائم عجل الله تعالى فرجه
**نحن فی عتبه ولاده السعیده لمولود الکعبه، أمیر المؤمنین علی (ع). ربما یمکن القول بجمله واحده على مر التاریخ، ویشعر الشیعه بالفخر بذلک: أن مولود بیت الله الوحید هو أمیر المؤمنین. هذا یکفی. کل ما حاولوا أن یمحوا هذه الذکرى، بقی أثر الکعبه. مولود الکعبه غریب جدًا. الکعبه، قرآن مهربیتی لله کفین حتى نود بیت الله مکان الرکوع والسجود والنقاء وما إلى ذلک. کیف یمکن أن یولد شخصیه مثل أمیر المؤمنین فی بیت الله؟ ربما یعنی ذلک أن الله یقول: “أنا الأعلى وعلی” وأنت علی، اسمک علی ویجب أن تولد فی بیتی.**
**قال النبی: “نوشتم الناس على علی بن أبی طالب”. لو أن الناس تجمعوا حول علی، لما کانت الدنیا هکذا. لم یکن هناک قتل الأخوه، ولم یکن هناک قتل المسلمین، ولم یکن هناک غاصبون. غیروا المسار، وضعوا علی جانبًا. اللعنه على ذلک، اللعنه على خلافه وولایه السماء. فی هذا العصر، الملک الملعون، جرثومه الخباثه والظلم والظلام والبؤس غادر هذا البلد. عندما یخرج الشیطان، یدخل الملاک. مظالم البیوه الغادره غادرت ودخلت ملاک العلم والروحانیه والإنسانیه فی بهمن.**
**لدینا ذکرى رحیل حضره زینب الکبرى (س) وإن شاء الله، یجب أن نقدم کل شیء فی ولاده أمیر المؤمنین. تذکیر عقیله بنی هاشم، تذکیر کربلاء.**
**لدینا موضوع الاعتکاف. أرجو أن أذکر بعض النقاط. یا أعزاء، لا تفوتوا هذه الفرصه، إنها الحج الصغیر. بالنسبه لأولئک الذین یستطیعون. العمل الرئیسی هنا. الإخوه، العمل الرئیسی هناک وفی الآخره خیر وأکبر. یجب أن تکون الدنیا ألف عام. یجب أن تنتهی الدنیا. یجب أن تترک الدنیا لقیام الساعه. أُنفق، اعمل.**
**إذا کان لدیک القدره، تعال واجلس. إنها فرصه للخلوه مع الله. لذا قال النبی: “من تک إیمان واحتساب قفله ما تقدم من”. الذین یقضون هذه الثلاثه أیام لله بعنایه، البعض لا یهرب من البیت. الآن ثلاث أیام نجلس فی المسجد وننام؟ لا، الأخوات والإخوه. الاعتکاف یعنی الخلوه مع الله. الاعتکاف یعنی استخدام کل لحظه فی العباده. الاعتکاف یعنی الصلاه، الصیام، قراءه القرآن، الذکر.**
**لذا أذکر الإخوه والأخوات الذین یحضرون الاعتکاف، لا تضعوا حقوق بعضکم البعض فی الحسبان. لا تسببوا إزعاج. لا تفوتوا هذه الفرصه، استفیدوا منها. والإخوه الذین لیس لدیهم القدره على الاعتکاف یساعدون. إذا کان شخص لا یستطیع الذهاب للاعتکاف ولکنه یستطیع أن یرسل اثنین أو ثلاثه أشخاص بدلاً منه، لا یهم. “وما تقدم لنفسک من خیره تجد”. لذا استخدموا الخیر. الجمیع یساعدون. قال النبی رضا (ع): “إذا أفطر أحدکم شخصًا، فکأنما أفطر مائه وأربعه وعشرین ألف نبی”. له قیمه کبیره خاصه فی هذه الأیام. احترموا آداب الاعتکاف. القانون هو أن العزیزین الجالسین، جلسوا وتوصلوا إلى قرار.**
**اللهم ببرکه هذا الشهر الرحمه، ببرکه هذه اللیله الولاده، عجل بفرج إمام الزمان. اجعل أرواح الأموات تستفید من هذه المجالس. اللهم البس کل المنتظرین فی هذه المجالس لباس العافیه. اللهم أذل أعداء الإنسانیه، الإسلام، التشیع، خاصه أمریکا وأصدقائها. اللهم انصر المسلمین. اللهم أوفق خدام الدین والتشیع والنظام القیاده العظیمه. اللهم اجعل عمرنا خاتمه سعیده بشهاده الشهدا.**
**أعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿١﴾ اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿٢﴾ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿٣﴾ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿۴﴾
صدق الله العظیم والسلام علیکم ورحمه الله وبرکاته**
Friday Sermons on 21st of Dey 1403 in the city of Bahman The political-religious Friday prayers this week in the city of Bahman were led by Hojjat al-Islam wa al-Muslimeen Dr. Subhani Nia, the Imam of Friday prayers in Bahman, at the Friday prayer mosque.
First Sermon:
In the Name of Allah, the Most Gracious, the Most Merciful
Praise be to Allah for the bounties and favors we have been given. I bear witness that Muhammad (peace be upon him) is His servant and messenger, sent with the words of command and the offer of apology and guidance. I urge myself and you, brothers and sisters, to adopt piety, the strongest bond between God and His servants. May Allah make us among the pious, loved by Him, as He loves the pious.
In the month of mercy, the great month of Rajab, the month of repentance, the month of seeking forgiveness, a month where every second is invaluable. The human lifespan is priceless because time lost cannot be reclaimed.
San, one of the companions of the Prophet, once saw a tomb where he noticed the inhabitants were being tormented. The Prophet taught us that the actions, words, and silence of the Prophet are guidance for us. Hence, when he stopped near a graveyard and cried out to the tormented souls, he invoked God’s mercy, which alleviated their suffering.
Narratives state that even a single act of piety, such as a day of fasting in Rajab, can save souls from grave torment. A believer who fasts one day in Rajab will be safe from the torment of the grave. Seize the opportunity of Rajab, even if it’s just a few hours spent in remembrance of Allah.
On the occasion of the blessed birth of Imam al-Jawad, who was born to a devout mother, it is noteworthy that many mothers of our Imams were not Arabs. For example, Imam al-Sajjad’s mother was Iranian. Our religion is not bound by time, place, or ethnicity. The mothers of several other Imams were also not Arabs, such as the mother of Imam Musa al-Kadhim, who was from North Africa, and the mother of Imam Ali al-Ridha, who was from Africa. The mother of Imam al-Jawad, Sabika, was also not an Arab and is believed to have converted from Christianity. The mother of Imam al-Hadi, Samana al-Maghribiya, and the mother of Imam al-Askari, as well as the mother of Imam al-Mahdi, were all non-Arabs.
Second Sermon:
In the Name of Allah, the Most Gracious, the Most Merciful
Praise be to Allah, the Lord of the Worlds, who has blessed us with piety and certainty. O Allah, send Your blessings upon Muhammad and his family, and upon Amir al-Mu’minin Ali ibn Abi Talib, Fatimah al-Zahra, al-Hasan and al-Husayn, the leaders of the youth of Paradise, Ali ibn al-Husayn, Muhammad ibn Ali, Ja’far ibn Muhammad, Musa ibn Ja’far, Ali ibn Musa, Muhammad ibn Ali, al-Hasan ibn Ali, and al-Hujjat, the awaited one, may Allah hasten his reappearance.
We are on the threshold of the blessed birth of the only child born in the Kaaba, Amir al-Mu’minin Ali (a). This significant event emphasizes that God chose Ali’s birth in His house. If people had gathered around Ali, there would not have been the fratricides and usurpations we witness today. May the curse be upon those who changed the course and sidelined Ali.
In the present times, the accursed king, a symbol of malevolence and darkness, has been removed from this country. With the departure of tyranny, the angel of knowledge and spirituality has entered our nation.
We also commemorate the passing of Lady Zainab (s). During the celebration of Amir al-Mu’minin’s birth, we should give our best. Remember the hardships of Lady Zainab, the symbol of patience and remembrance of Karbala.
We have the topic of i’tikaf (spiritual retreat). I urge you not to miss this opportunity; it is a minor pilgrimage. Those capable should seize this chance for a retreat with Allah, emphasizing prayer, fasting, recitation of the Quran, and remembrance. During i’tikaf, do not infringe upon the rights of others, and assist those who cannot participate by sponsoring them.
Allah, by the blessings of this month of mercy, by this blessed night of birth, hasten the reappearance of Imam al-Mahdi. Grant mercy to the souls of the deceased, bestow health upon the attendees of these gatherings, and humiliate the enemies of humanity, Islam, and Shi’ism, especially America and its allies. Grant victory to the Muslims and bless the servants of the faith and the esteemed leadership. Make our lives end in the happiness of martyrdom.
I seek refuge with Allah from the accursed Satan
In the Name of Allah, the Most Gracious, the Most Merciful
Say: He is Allah, the One; Allah, the Eternal, Absolute; He begets not, nor is He begotten; And there is none like unto Him.
“Allah Almighty has spoken the truth. Peace, mercy, and blessings of Allah be upon you.”
دیدگاهتان را بنویسید